Is de Bijbel betrouwbaar?
Abraham Lincoln zei eens over de Bijbel:„Ik geloof dat de Bijbel het mooiste geschenk is dat God ooit aan de mens gegeven heeft. Al het goede van de Verlosser van de wereld wordt ons via dit Boek doorgegeven.”
Het Nederlandse woord Bijbel komt van het Latijnse woord Biblia en het Griekse woord Biblios, wat eenvoudigweg ‘Boek’ betekent. Vanaf de 2e eeuw na Christus gebruikt de Christelijke kerk de term ‘Bijbel’ om te verwijzen naar de 66 boeken die ze als de Schrift beschouwen. De Bijbel bestaat uit twee Testamenten, het Oude Testament bestaat uit 39 boeken en werd samengesteld tussen ca. 1400 en 400 voor Christus, het Nieuwe Testament bestaat uit 27 boeken en is geschreven tussen ca. 50 na Christus en 90 na Christus.
De Bijbel verklaart van zichzelf dat het het Woord van God is, Zijn communicatie met de mensheid. In de Bijbel lezen we over het bestaan en het wezen van God – een persoonlijke en oneindige God Die het heelal heeft gemaakt en de mens naar Zijn beeld heeft geschapen. We ontdekken de identiteit en het doel van de mens. Al eeuwenlang wenden mensen zich tot de Bijbel voor antwoorden op de meest essentiële vragen van het leven: “Waarom komen we vandaan?”, “Waarom zijn we hier op aarde?”, “Wat zal er met ons gebeuren als we sterven?”
Het unieke van de Bijbel:
1. Het is uniek in zijn continuïteit. Als je vandaag de dag 10 mensen zou uitzoeken die uit dezelfde plaats komen, ongeveer in dezelfde tijd zijn geboren, dezelfde taal zouden spreken en ongeveer hetzelfde inkomen zouden hebben, en hen zou vragen om een stuk te schrijven over maar een controversieel onderwerp, dan zouden ze moeite hebben om met elkaar overeen te stemmen. Maar de Bijbel was geschreven in een periode van ongeveer 1500 jaar door meer dan 40 verschillende schrijvers uit allerlei rangen en standen. Sommigen vissers, anderen politici. Anderen waren generalen of koningen, herders of historici. Ze kwamen uit drie verschillende continenten, en schreven in drie verschillende talen. Ze schreven over honderden controversiële onderwerpen, maar toch schreven ze in overeenstemming en harmonie met elkaar. Ze schreven in grotten, in tempels, op stranden, en op heuvels, in vredestijd en in oorlogstijd. En toch klinken de woorden alsof ze uit dezelfde bron kwamen. Dus hoewel er tegenwoordig nog geen tien mensen met overeenstemming kunnen schrijven over een controversieel onderwerp, koos God veertig verschillende mensen uit om de Bijbel te schrijven, en doorstaat het de tand des tijds.
2. Het is uniek in zijn verspreiding. De uitvinding van de drukpers in 1450 maakte het mogelijk om boeken in grote oplagen te drukken. Het eerste boek dat gedrukt werd was de Bijbel. Sindsdien is de Bijbel door meer mensen gelezen en vaker gedrukt dan welk ander boek in de geschiedenis. Tegen 1930 waren er meer dan 1 miljard Bijbels verspreidt door Bijbelgenootschappen over de hele wereld. Tegen 1977 drukten Bijbelgenootschappen op zich al 200 miljoen Bijbels per jaar, en dat is nog exclusief alle andere uitgeverijen van Bijbels. Niemand die geïnteresseerd is in de waarheid kan zo’n belangrijk boek negeren.
3. Het is uniek in zijn vertaling. De Bijbel is vertaald in ongeveer 1400 verschillende talen. Geen ander boek komt zelfs maar in de buurt.
4. Het is uniek in zijn voortbestaan. In de oudheid werden boeken met de hand gekopieerd op manuscripten die gemaakt waren van perkament en door te tijd heen vergingen. Antieke boeken zijn tegenwoordig alleen nog maar beschikbaar omdat iemand kopieën maakte van het origineel om ze te bewaren. De werken van Julius Caesar bestaan bijvoorbeeld niet meer. We weten alleen wat hij schreef door de kopieën ervan. Nog maar 10 kopieën bestaan er, en die zijn pas 1000 jaar nadat hij stierf gemaakt. Ook bestaan er maar 600 kopieën van Homerus’ Iliad, die 1300 jaar na het origineel werden geschreven. Geen enkel ander boek heeft zoveel kopieën van de antieke manuscripten als de Bijbel. Er zijn meer dan 24.000 kopieën van manuscripten van het Nieuwe Testament, waarvan sommigen zijn gemaakt binnen 35 jaar van het overlijden van de auteur.
5. Het is uniek in het doorstaan van aanvallen. Geen ander boek is door de geschiedenis heen zoveel aangevallen als de Bijbel. In 300 na Christus gaf de Romeinse keizer Diocletianus (https://nl.wikipedia.org/wiki/Diocletianus) opdracht om iedere Bijbel te verbranden, omdat hij dacht dat dat als hij de Bijbel kon vernietigen, hij het hele Christendom kon uitroeien. Iedereen die werd betrapt met een Bijbel werd geëxecuteerd. Maar slechts 25 jaar later gaf de romeinse keizer Constantijn (https://nl.wikipedia.org/wiki/Constantijn_de_Grote) de opdracht om 50 volmaakte exemplaren van de Bijbel te maken op kosten van de overheid. De franse filosoof Voltaire, een skepticus die het geloof van velen aanviel, pochte dat binnen 100 jaar na zijn dood de Bijbel zou verdwijnen van de aardbodem. Voltaire stierf in 1728, maar de Bijbel leeft nog steeds. Het ironische van de geschiedenis is dat 50 jaar na zijn overlijden het Bijbelgenootschap van Geneve introk in zijn vorige huis, en zijn drukpersen heeft gebruikt om duizenden Bijbels te drukken.
De Bijbel heeft ook veel kritiek overleefd, geen boek is meer aangevallen om zijn nauwkeurigheid dan de Bijbel. En toch leveren archeologen ieder jaar meer bewijs dat de gedetailleerde beschrijvingen van historische gebeurtenissen in de Bijbel kloppen.
Bron: Ray Comfort & Kirk Cameron, The School of Biblical Evangelism
© http://www.eriswaarheid.wordpress.com/ http://www.er-is-waarheid.nl
Archeologie bevestigd de Bijbel
In zijn artikel “is de Bijbel waar?” (Reader’s Digest, Juni 2000), geeft Jeffery L. Sheler verslag hoe archeologische vondsten de Bijbel bevestigen: In de afgelopen 4 decennia hebben spectaculaire ontdekkingen gegevens opgeleverd die de historische achtergrond van de Evangeliën bevestigen. In 1968 werden bijvoorbeeld de stoffelijke overschotten van een gekruisigde man gevonden in een graftombe in Noord Jeruzalem. Er was bewijs dat zijn polsen wellicht met nagels waren doorboord. Zijn knieën waren dubbelgevouwen en zijdelings gedraaid, en een ijzeren nagel (die nog steeds vast zat in de hiel van een voet) was door beide hielen geslagen. De scheenbenen leken gebroken te zijn, wat wellicht het Evangelie van Johannes bevestigd.
Een verborgen graftombe, die dateerde uit de eerste eeuw, werd in 1990 op ca. 3 km afstand van de Tempelberg ontdekt. Een ervan had de beenderen van een man in de 60, met het opschrift “Yehosef bar Qayafa”, wat betekent “Jozef, zoon van Kajafas.” Deskundigen geloven dat dit Kajafas, de hogepriester van Jeruzalem, was, die betrokken was bij de arrestatie van Jezus, Hem ondervroeg, en Hem overleverde aan Pontius Pilatus voor executie.
Een paar decennia eerder ontdekten opgravingen in Caesarea Maritama, van oudsher de zetel van het Romeinse bestuur in Judea, een stenen plaat waarvan het opschrift zou kunnen hebben gelezen: “Pontius Pilatus, bestuurder van Judea, heeft aan de bevolking van Caesarea een tempel toegewijd ter ere van Tiberius.”
Deze ontdekking is werkelijk betekenisvol, omdat het bevestigd dat de man die in de Evangeliën werd voorgesteld als Judea’s Romeinse bestuurder, de autoriteit had die hem werd toegeschreven door de schrijvers van de Evangeliën. Sheler schrijft, “Op buitengewone manieren bevestigd de moderne archeologie de historische kern van het Oude en Nieuwe Testament, en geven ze steun aan belangrijke delen van beslissende Bijbelverhalen.”
Als gevolg van de ontdekking in Israël in 1993 van een steen met de opschriften “Huis van David” en “Koning van Israël,” meldde Time Magazine (18 December, 1995) “Dit opschrift.. wat dateert van de 9e eeuw voor Christus, slechts een eeuw na de regering van David.. beschrijft een overwinning door een naburige koning op de Israëlieten.. de claim van de skeptici dat David nooit heeft bestaan is nu lastig meer te verdedigen.”
Volgens dr. Nelson Glueck, “Het mag categorisch gesteld worden dat geen enkele archeologische ontdekking ooit een Bijbelse verwijzing heeft kunnen betwisten. Een menigte van archeologische vondsten zijn gedaan die in duidelijke lijnen of in nauwkeurig detail de historische verslagen in de Bijbel bevestigen. En op dezelfde wijze heeft de passende evaluatie van Bijbelse beschrijvingen vaak geleidt tot verbazingwekkende ontdekkingen.”
De Schrift maakt bijvoorbeeld meer dan 40 verwijzingen naar het grote Hettitische Rijk. Maar tot voor honderd jaar geleden was er geen archeologisch bewijs om de Bijbelse claim te onderbouwen dat de Hettieten bestonden (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hettieten). Skeptici beweerden dat de Bijbel fout zat, totdat hun de mond plotseling werd toegestopt. In 1906 ontdekte Hugo Winckler een enorme bibliotheek met 10,000 kleitabletten, die compleet het verloren Hettitische Rijk beschreven. We weten nu dat op zijn hoogte, de Hettitische beschaving rivaliseerde met Egypte en Assyrië in zijn roem en kracht.
Dr. Joseph P. Free zei, “De archeologie heeft ontelbare passages bevestigd die door de critici werden afgewezen als niet-historisch of tegenstrijdig met de bekende feiten.. Maar de archeologische ontdekkingen hebben laten zien dat deze kritische beschuldigingen.. onjuist zijn en dat de Bijbel betrouwbaar is in de verslagen die aan de kant werden geschoven als onbetrouwbaar.. We kennen geen enkel geval waarin de Bijbel is bewezen onjuist te zijn.”
Bron: Ray Comfort & Kirk Cameron, The School of Biblical Evangelism
De Dode Zeerollen
De ontdekking van de Dode Zeerollen in Qumran in 1949 hadden aanzienlijke gevolgen voor de Schriften. De oude teksten die verborgen waren in potten, verstopt door een kloostergemeenschap in grotten op rotswanden, bevestigen de betrouwbaarheid van de Oud Testamentische tekst. Deze teksten, die werden gekopieerd en bestudeerd door de Essenen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Essenen), bevatten een compleet boek uit het Oude Testament (Jesaja) en duizenden fragmenten, die ieder boek uit het Oude Testament vertegenwoordigen, behalve Esther.
De manuscripten dateren van de derde eeuw voor Christus, tot de eerste eeuw na Christus, en geven de vroegste inkijk die tot op heden is gevonden in de teksten van de boeken van het Oude Testament en hun voorspellende profetieën. De teksten van de Qumran zijn een belangrijk getuige geworden voor de goddelijke oorsprong van de Bijbel, ze voorzien ons van verdere bewijzen tegen de kritiek op beslissende boeken als Daniel en Jesaja.
Het dateren van de manuscripten. C14-datering (https://nl.wikipedia.org/wiki/C14-datering) of koolstofdatering is een betrouwbare vorm van wetenschappelijke datering wanneer het wordt toegepast op onaangetast materiaal wat enkele duizenden jaren oud is. De resultaten gaven een leeftijd aan van 1917 jaar die 200 jaar (10%) kan afwijken.
Paleografie (https://nl.wikipedia.org/wiki/Paleografie) (oude vormen van schrijven) en orthografie (spelling) gaven aan dat sommige manuscripten geschreven waren voor 100 voor Christus. Albright (https://en.wikipedia.org/wiki/William_F._Albright) bepaalde de datering van de volledige Jesaja rol op ongeveer 100 voor Christus. “Er kan gelukkig niet de minste twijfel in de wereld zijn wat betreft de authenticiteit van het manuscript.”
Archeologische datering. Bevestigende bewijzen voor een vroege datering kwamen uit de archeologie. Het aardewerk wat samen met de manuscripten werd gevonden was laat Hellenistisch (https://nl.wikipedia.org/wiki/Hellenisme) (ca. 150-63 voor Christus) en vroeg Romeins (ca. 63 voor Christus tot 100 na Christus). Munten die gevonden werden in de ruïnes van het klooster bewezen door hun opschrift geslagen te zijn tussen 135 voor Christus en 135 na Christus. Het weefsel en model van de kleren ondersteunden een vroege datering. Er is geen redelijke twijfel dat de Qumran manuscripten (https://nl.wikipedia.org/wiki/Qumran) uit de eerste eeuw voor Christus en de eerste eeuw na Christus komen.
Betekenis van de datering. Voor de Dode Zeerollen was het vroegst bekende manuscript van het Oude Testament de Masoretische Tekst (900 na Christus) en twee anderen, (die dateren van ongeveer 1000 na Christus) waarvan bijvoorbeeld de King James versie van het Oude Testament zijn vertaling heeft ontleent. Wellicht zouden velen de Masoretische tekst hebben gezien als erg laat en daarom betrouwbaarheid van het Oude Testament in zijn geheel hebben betwijfeld. De Dode Zeerollen bedekken deze teksten met 1000 jaar en geven weinig reden om hun betrouwbaarheid te betwijfelen, en geven verder alleen maar vertrouwen voor de tekst. De schoonheid van de Dode Zeerollen ligt hem in de overeenkomst met de Masoretische tekst, het is demonstratief bewijs van betrouwbaarheid en bewaring van de originele tekst door de eeuwen heen. Dus de ontdekking van de Dode Zeerollen biedt bewijs voor het volgende:
1. Bevestiging van de Hebreeuwse tekst
2. Steun aan de Masoretische tekst
3. Steun voor de Griekse vertaling van de Hebreeuwse tekst (de Septuagint)
Aangezien het Nieuwe Testament vaak citeert uit het Griekse Oude Testament, verschaffen de Dode Zeerollen aan de lezer verder vertrouwen in de Masoretische teksten op dit terrein waar het kan worden beproefd.
(bewerkt uit Norman Geisler’s “Dode Zeerollen” Baker Encyclopedia of Christian Apologetics)
Bron: Ray Comfort & Kirk Cameron, The School of Biblical Evangelism
Was er niet een heel groot gat tussen de gebeurtenissen in het Nieuwe Testament en het opschrijven ervan?
Critici beweren dat dat er een lange tijd zat tussen de gebeurtenissen zelf en het opschrijven van de gebeurtenissen in het Nieuwe Testament. Ook beweren ze dat er een groot archeologisch gat zit tussen de eerste kopieën en de originele geschriften. Maar in werkelijkheid bestaan deze gaten alleen in de gedachten van de critici.
Bewijs van Manuscripten:
Aristoteles’ Poetica is geschreven tussen 384 en 322 voor Christus. De vroegste kopie van dit werk is gedateerd op 1100 na Christus, en er bestaan maar 49 manuscripten van. Het gat tussen het origineel en de vroegste kopie is 1400 jaar. Er zijn maar 7 overgebleven manuscripten van Plato’s Tetralogie, geschreven tussen 427 en 347 voor Christus. De vroegste kopie stamt uit 900 na Christus, een gat van meer dan 1200 jaar.
Dus hoe zit het dan met het Nieuwe Testament? Jezus is gekruisigd in 30 na Christus. Het Nieuwe Testament is geschreven tussen 48 na Christus en 95 na Christus. De oudste manuscripten dateren van het laatste kwart van de eerste eeuw, en de een na oudste van 125 na Christus. Dit geeft een nauw gat van 35 tot 40 jaar vanaf de originele geschriften van de Apostelen.
Vanuit de eerste eeuwen hebben we ongeveer 5300 Griekste manuscripten van het Nieuwe Testament. Alles bij elkaar, inclusief Syrisch, Latijn, Koptisch en Aramees, hebben we een indrukwekkende hoeveelheid van 24,633 geschriften van het antieke Nieuwe Testament om de woorden van Schrift te bevestigen. Dus de conclusie is dat er geen grote periode zat tussen de gebeurtenissen van het Nieuwe Testament en de geschriften van het Nieuwe Testament. Noch is er een grote interval geweest tussen de originele geschriften en de oudste kopieën. Dankzij de grote hoeveelheid aan manuscripten, kan het zonder enige twijfel worden bewezen, dat het Nieuwe Testament vandaag de dag precies hetzelfde zegt als dat het orgineel bijna 2000 jaar geleden deed.
Bevestigende geschriften:
Critici beweren ook dat er geen antieke geschriften zijn over Jezus buitenom het Nieuwe Testament. Dit is een andere belachelijke claim. Geschriften die Zijn geboorte, bediening, dood en opstanding bevestigen zijn o.a. Flavius Josephus (93 N.C.), de Babylonische Talmud (70-200 N.C.), Brief van Plinius de jongere aan keizer Trajanus (ca. 100 N.C.) (https://nl.wikipedia.org/wiki/Plinius_de_Jongere), de geschriften van Tacitus (115-117 N.C.) (https://nl.wikipedia.org/wiki/Publius_Cornelius_Tacitus), Mara Bar Serapion (ergens na 73 N.C.), en in de geschriften van Suetonius (120 N.C.) (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gaius_Suetonius_Tranquillus).
Bron: Ray Comfort & Kirk Cameron, The School of Biblical Evangelism
Christenen mogen geen ‘cirkelredenering’ gebruiken en de Bijbel proberen te bewijzen door uit de Bijbel te citeren!
Het argument tegen de ‘cirkelredenering’ is absurd. Het is zoiets als te zeggen dat je niet mag bewijzen dat de President in het Witte Huis leeft door in het Witte Huis te kijken. Het is juist het kijken in het Witte Huis wat het nodige bewijs zal leveren. De vervulde profetieën, de verbazingwekkende samenhang, en de vele wetenschappelijke uitspraken van de Bijbel bewijzen dat het het Woord van God is. Ze leveren het bewijs dat de Bijbel van oorsprong bovennatuurlijk is.
Bron: Ray Comfort & Kirk Cameron, The School of Biblical Evangelism
Ik heb geprobeerd om de Bijbel te lezen, maar hoe komt het dat ik de Bijbel niet kan begrijpen?
De Schrift verteld ons dat de ‘natuurlijke mens’ de dingen niet begrijpt die van Gods Geest zijn (1 Korinthe 2:14). De meeste Nederlanders zouden het moeilijk vinden om de Chinese taal te kunnen begrijpen. Maar een kind wat in een Chinees gezin wordt geboren kan ieder woord begrijpen. Dat is waarom je wederom geboren moet worden, dan zal Gods Geest binnenin je komen om je het begrip te geven. Op het moment dat je deel wordt van Gods gezin, zal je de Bijbel gaan begrijpen.
Bron: Ray Comfort & Kirk Cameron, The School of Biblical Evangelism
Waarom is een geschreven verslag van God nodig? Is het niet mogelijk voor een mens om God te kennen, los van een openbaring die is opgeschreven?
Het antwoord op die vraag is een duidelijke nee. Er zijn verschillende redenen waarom een geschreven openbaring nodig is.
Als we enkel mondelinge overlevering van God hadden ontvangen, dan hadden we een boodschap gehad die veranderd en verkeerd geïnterpreteerd zou kunnen worden. Hoe vaker een verhaal mondeling werd overgeleverd, hoe meer het kon veranderen. Dit zou ons niet veel vertrouwen geven in de boodschap. Als de boodschap aanzienlijk zou gaan veranderen, hoe zou iemand dan nog kunnen weten welke versie te geloven?
Een geschreven openbaring lost daarom leerstellige geschillen op. Als er een vraag is over het Christelijk geloof, kan de geschreven Bijbel worden bestudeerd als de bron van autoriteit. Als een openbaring eenmaal is toevertrouwd aan het papier, kan het ook in verschillende talen worden vertaald. Dit zorgt ervoor dat de boodschap verspreid en gekopieerd kan worden met de verzekering dat de oorspronkelijke gedachten intact zullen blijven. Al deze factoren demonstreren de noodzaak van een geschreven openbaring van God.
Bron: Ray Comfort & Kirk Cameron, The School of Biblical Evangelism
Hebben mensen niet gewoon bepaald wat de “Bijbel” is?
Een ander strijdpunt is ontstaan toen critici van de Bijbel mensen (bewust of onbewust) hebben misleid door te impliceren dat Oud Testamentische en Nieuwe Testamentische boeken ofwel uitgesloten ofwel toegevoegd zijn aan de canon van de Schrift bij de grote oecumenische synodes van 336, 382, 397 en 419 na Christus.
Eigenlijk was een gevolg van deze samenkomsten de bevestiging van het geloof van de kerk dat de boeken van de Bijbel door God geïnspireerd waren. Daarom heeft de kerk bij deze bijeenkomsten nooit iets toegevoegd of afgedaan aan de boeken van de Bijbel. Tegen die tijd waren de 39 boeken van het Oude Testament al aanvaardt, en het Nieuwe Testament groeide eenvoudigweg mee met de vroege kerk naarmate hij geschreven werd. Ieder document, wat aanvaardt werd zoals het was geschreven in de eerste eeuw, werd vervolgens doorgegeven aan Christenen in de volgende eeuw. Dus, deze dwaasheid over dat de Romeinse keizer Constantijn boeken uit de Bijbel zou hebben geschrapt is eenvoudigweg een gerucht uit onwetendheid.
Bron: Ray Comfort & Kirk Cameron, The School of Biblical Evangelism
Schreven mensen niet gewoon de Bijbel?
Absoluut. Wanneer jij een brief schrijft, schrijf jij de brief, of doet de pen dat? Het is duidelijk dat jij dat doet; de pen is slechts het instrument wat je gebruikt. God gebruikte mensen als instrumenten om Zijn “Brief” aan de mensheid te schrijven. Ze varieerden van koningen tot gewone vissers, maar de 66 boeken van de Bijbel zijn allemaal gegeven door de inspiratie van God. Bewijs dat dit Boek bovennatuurlijk is kan gezien worden door een korte studie van zijn profetieën.
Bron: Ray Comfort & Kirk Cameron, The School of Biblical Evangelism
Er zijn tegenstrijdigheden in de verhalen van de opstanding. Verscheen Christus eerst aan de vrouwen, of aan Zijn discipelen?
Zowel Mattheüs als Markus noteren de vrouwen als de eersten die de opgestane Christus zien. Markus zegt, “verscheen Hij eerst aan Maria Magdalena” (Markus 16:9). Maar Paulus noteert Petrus (Cefas) als de eerste die Christus zag na Zijn opstanding (1 Korinthe 15:5). Jezus verscheen eerst aan Maria Magdalena, toen aan de andere vrouwen, en toen aan Petrus. Paulus gaf niet een volledige lijst, maar alleen degene die belangrijk was voor zijn doel. Aangezien alleen de getuigenis van mannen werd beschouwd als legaal of officieel in de eerste eeuw, is het begrijpelijk dat de apostel deze vrouwen niet opschreef als getuigen in zijn verdediging van de opstanding.
Maar zijn er niet meer tegenstrijdigheden in de Bijbel?
De Bijbel heeft veel schijnbare tegenstellingen in zich. Een tegenstelling is een tegenstrijdigheid of een verschil, die de schijn heeft van een fout. De vier Evangeliën geven bijvoorbeeld vier verschillende verslagen van wat er geschreven stond op het bord wat op het kruis hing. Mattheüs zegt, “DEZE IS JEZUS, DE KONING DER JODEN.” Maar Markus spreekt dit tegen met “DE KONING DER JODEN.” Lukas zegt weer iets anders: “DEZE IS DE KONING DER JODEN.” en Johannes betoogd dat op het bord “JEZUS, DE NAZARENER, DE KONING DER JODEN.” stond. Zij die op zoek zijn naar tegenstrijdigheden kunnen hierom zeggen, “Zie je wel, de Bijbel staat vol met fouten!” en ervoor kiezen om het in zijn geheel te verwerpen als onbetrouwbaar. Maar, zij die op God vertrouwen hebben geen moeite om de Evangeliën te harmoniëren. Er is geen tegenstelling als het bord eenvoudigweg zei “Dit is Jezus van Nazareth, de Koning der Joden.”
De godvruchtigen baseren hun vertrouwen op twee waarheden: 1) “Al de Schrift is van God ingegeven” (2 Timotheüs 3:16); en 2) een grondregel van de Schrift is dat God met opzet schijnbare tegenstrijdigheden in Zijn Woord heeft ingesloten om de hoogmoedigen te strikken. Hij heeft dingen verborgen voor de “wijzen en verstandigen” en ze “den kinderkens geopenbaard” (Lukas 10:21), opzettelijk kiezend voor de dwaze dingen om de wijze te beschamen (1 Korinthe 1:27). Als een goddeloos mens weigert om zichzelf te vernederen en het Evangelie te gehoorzamen, en in plaats daarvan wenst om een zaak tegen de Bijbel te bouwen, geeft God hem voldoende materiaal om zijn eigen galg te bouwen.
Dit ongelofelijke principe wordt duidelijk geïllustreerd in het verhaal van de gevangenneming van Zedekia, koning van Juda. De profeet Jeremia vertelde Zedekia dat God hem zou oordelen. Hij was ingelicht dat hij zou “gegeven worden in de hand des konings van Babel” (Jeremia 32:4). Dit wordt bevestigd in Jeremia 39:5-7 waar er ons wordt verteld dat hij gevangen werd genomen en naar koning Nebukadnezar werd gebracht, “en bond hem met twee koperen ketenen, om hem naar Babel te voeren.” Maar in Ezechiël 12:13, waarschuwde God Zelf, “Ik zal hem brengen in Babylonie, het land der Chaldeen; ook zal hij dat niet zien, hoewel hij daar sterven zal.” Hier is materiaal om een zaak te bouwen tegen de Bijbel! Het is een opvallende fout. Drie Bijbelverzen zeggen dat de koning naar Babylon zou gaan, maar op een andere plek zegt de Bijbel dat hij Babylon niet zou zien. Hoe kan iemand ergens heen worden gebracht zonder het te zien? Het is totaal niet logisch, tenzij Zedekia blind zou zijn. En dat is precies wat er gebeurde, Zedekia zag Nebukadnezar van aangezicht tot aangezicht, zag dat zijn zonen voor zijn ogen werden vermoord, en toen stond er “En hij verblindde de ogen van Zedekia.” voordat hij hem meevoerde naar Babel (Jeremia 39:7).
Dit is het onderliggende principe achter veel van de “tegenstrijdigheden” van de Heilige Schrift (zoals hoeveel paarden David had, wie de eerste was die aankwam bij het graf na de opstanding van Jezus, etc.). God heeft de rollen omgedraaid voor de trotse, arrogante, eigen-gerechtigde mens. Wanneer hij trots buiten het Koninkrijk van God staat, en probeert om zijn eigen zondigheid te rechtvaardigen door bewijs waarvan hij denkt dat het de Bijbel in diskrediet brengt, beseft hij zich niet dat God eenvoudigweg de deur tot leven heeft verlaagd, zodat alleen diegenen die bereid zijn om geloof te beoefenen en in nederigheid te buigen naar binnen kunnen gaan.
Aangezien ieder woord van de Heere zuiver is, zijn de schijnbare “fouten” er omdat God ze er heeft geplaatst, en zijn ze daarom geen fouten. Na verloop van tijd zullen we zien dat de “fouten” in werkelijkheid die van onszelf zijn.
Bron: Ray Comfort & Kirk Cameron, The School of Biblical Evangelism
Er zijn zoveel verschillende versies van de Bijbel, dat bewijst wel dat de Bijbel onbetrouwbaar is, welke is de juiste?
Er zijn inderdaad veel verschillende versies van de Bijbel. Er zijn er in het Chinees voor de Chinezen, in het Russisch voor de Russen, er zijn in feite duizenden versies van de Bijbel, sommige in moderne vertalingen, sommige in vreemde talen, sommige in oud Engels of Nederlands. Maar dat maakt de Bijbel niet onbetrouwbaar, want hoewel er zoveel verschillende vertalingen zijn, is iedere vertaling wel gebaseerd op de originele geschriften van de Bijbel.
Bron: Ray Comfort & Kirk Cameron, The School of Biblical Evangelism
Vervulde profetie en Messiaanse profetie:
Profetieën uit het Oude en Nieuwe Testament die zijn vervuld voegen ook veel toe aan de betrouwbaarheid van de Bijbel. De Schriften voorspellen de opkomst en ondergang van grote koninkrijken zoals de Griekse en Romeinse (Daniel 2:39,40), en voorspelden de verwoesting van steden als Tyrus en Sidon (Jesaja 23). Tyrus’ ondergang is opgetekend door historici uit de oudheid, die vertellen hoe Alexander de Grote zeven maanden lang zijn beleg sloeg om de stad. Koning Nebukadnezar uit Babylon had gefaald in een 13-jarige poging om de kuststad te veroveren en haar inwoners te verwoesten. Tijdens het beleg in 573 voor Christus, verhuisden veel van de inwoners van Tyrus naar een eiland wat ongeveer 800m van de kust lag. Hier bleven ze omringd door muren van soms wel 45 meter hoog tot het oordeel kwam in 332 voor Christus. Met de komst van Alexander de Grote in het beleg van zeven maanden vervulde hij de rest van de profetieën (Zacharia 9:4; Ezechiël 26:12) aangaande de kuststad door Tyrus volledig te verwoesten, 8000 van zijn inwoners te doden en 30,000 ervan te verkopen in slavernij. Om het eiland te bereiken schraapte hij op het land het puin bij elkaar van de oude stad Tyrus, net als de Bijbel had voorspelt, en wierp ze in de zee om een 60 meter brede dam te bouwen naar het eiland.
De dood van Alexander en de moord op zijn twee zonen was ook voorspelt in de Schrift. Een andere ontstellende profetie was Jezus’ gedetailleerde voorspelling van de verwoesting van Jeruzalem, en de verdere verspreiding van de Joodse diaspora in de wereld, die opgeschreven staat in Lukas 21. In 70 na Christus werd niet alleen Jeruzalem verwoest door Titus, de toekomstige keizer van Rome, maar een andere voorspelling van Jezus Christus in Mattheüs 24:1-2 kwam uit, de volledige verwoesting van Gods tempel.
Messiaanse Profetieën
In het boek Daniel profeteert de Bijbel over de komst van de enige ware Joodse Messias voor de verwoesting van de tempel. De Oud Testamentische profeten zeiden dat Hij zou worden geboren in Bethlehem (Micha 5:2), uit een maagd (Jesaja 7:14), zou verraden worden voor 30 zilverlingen (Zacharia 11:12-13), zou sterven door de kruisdood (Psalm 22), en zou begraven worden met de rijken (Jesaja 53:9). Er was maar een persoon die in al de Messiaanse profetieën van het Oude Testament past, en die leefde voor 70 na Christus: Jezus van Nazareth, de Zoon van Maria.
Bron: Ray Comfort & Kirk Cameron, The School of Biblical Evangelism